W Ludzkim, arcyludzkim skupia się Nietzsche na - jak pisze Z. Kuderowicz - podstawowych pojęciach etyki, jak wolność woli, odpowiedzialność, wina, kara, sumienie. Analizując sens tych pojęć chciał uświadomić sobie funkcje i znaczenie etyki normatywnej oraz poddać krytyce moralność jako dziedzinę ludzkiego życia. A najlepiej służy temu zadaniu specyficzna forma literacka, daleko o ścisłości, systematyczność, forma aforyzmu. Jak pisze J. Kohler gestem tego filozofowania nie jest maksyma, lecz demaskacja: jej istota nie zasadza się na "prawdzie", której wedle Nietzschego wcale nie ma, lecz na akcie. Akt nosi nazwę aforyzm. I dalej: Aforyzm zrywa światu maskę z oblicza, odzienie z ciała.