Rozprawa Filozofia wychowania jest kolejną próbą podjęcia dialogu filozofa z pedagogiem. Zarazem nawiązuje do tych wątków w dziejach myśli europejskiej, które akceptują pedagogikę ogólną jako filozofię wychowania czy filozofię stosowaną. W pedagogice wątki filozoficzne są mocno sprzężone z wątkami naukowymi. Oderwanie się pedagogiki od filozoficznych korzeni w konsekwencji powoduje uwiąd samej pedagogiki lub jej zredukowanie do doktryny. Rozprawa Filozofia Wychowania jest nasycona `duchem` personalistycznym, natomiast edukacja europejska nasycona jest `duchem` pozytywistycznym. Pytania - które stawiam u schyłku XX wieku-brzmią: Czy w jakimkolwiek sensie da się uprawomocnić personalizm, skoro pozytywizm (negujący prepozytywne prawo naturalne) programowo go wyklucza w aspekcie filozoficznym i prawnym? Czy Szkoła polska musi programowo wziąć w nawias personalistyczną wykładnię wychowania i nauczania? Wątpiącym w możliwość nasycenia Szkoły polskiej prorodzinnym `duchem` personalistycznym odpowiadam: trzeba mieć nadzieję wbrew nadziei."-fragmenty z Wprowadzenia
